Λίγοι πιστοί άνθρωποι το σκέφτονται κι ελάχιστοι το συνειδητοποιούν όταν αποφασίζουν να παντρευτούν, ότι απαραίτητο για να μπορέσουν να προσκολληθούν ο ένας στον άλλον είναι να αναπτυχθούν πνευματικά. Πώς στ΄αλήθεια, μπορεί ο ένας να αισθανθεί κοντά στον άλλον όταν τόσο εύκολα δημιουργούνται μεταξύ τους προστριβές, υψώνονται οι φωνές και κατσουφιάζουν άγρια τα μούτρα τους; Πώς μπορεί να μή δημιουργηθεί τείχος ψυχρότητας ανάμεσά τους όταν ο ένας δεν μπορεί να συγχωρήσει τον άλλον για τις παραλείψεις ή τα παραπτώματά του και τα φυλάει ζωντανά γιά χρόνια μέσα στη καρδιά του; Άν θέλουν οι σύζυγοι να προχωρήσουν πιό κοντά ο ένας στον άλλον, θα πρέπει ο καθένας γιά τον εαυτό του να φροντίσει «να αποκτήσει καθαρή καρδιά και αγαθή συνείδηση» (Πραξ. κδ′ 16). Έτσι μόνο θα μπορεί να βλέπει και τον άλλον καθαρά. Θα πρέπει, επίσης, να ζητήσει απο το Θεό αληθινή ταπείνωση. Τότε μόνο θα μπορεί να παραδεχτεί τα ελαττώματά του όπως και τα σφάλματα που έχει κάνει στη ζωή του και να τα εξομολογηθεί πρώτα στο Θεό και μετά στη σύντροφό του. Χρειάζεται επι πλέον, υπομονή για να μπορέσει να σταθεί δίπλα στη σύντροφό του και να τη βοηθήσει. Τέλος, χρειάζεται πολλή αγάπη, για να μπορέσει ν΄ανεχτεί και να μακροθυμήσει. Αγάπη, όμως, πολύ βαθειά και πολύ πλατειά που να μή μπορούν οι δυσκολίες και οι μπόρες να την εξαλείψουν. Πού, όμως, μπορεί να τη βρεί μιά τέτοια αγάπη; Μόνο στο Θεό. Χρειάζεται τόσο ο άντρας όσο κι η γυναίκα να πλησιάσουν περισσότερο το Θεό και τότε αυτόματα θα διαπιστώσουν ότι έχουν πλησιάσει πολύ κοντά ο ένας στον άλλον. Η ίδια αγάπη θα τους ενώνει και η ίδια χαρά θα πλημμυρίζει τις καρδιές τους. Καθώς τα μάτια τους θα είναι πάντοτε στραμμένα ψηλά, θα πάψουν να τους ενοχλούν τα χαμηλά, οι μικρότητες και οι ασήμαντες παραλείψεις της καθημερινής ζωής. Θ΄αποκτήσουν πλατειά καρδιά και το συγχωρητικό πνεύμα που χαρακτηρίζει τον ίδιο το Θεό. Θα βλέπουν στην ουσία και όχι στα επουσιώδη, που όχι μόνο απασχολούσαν προηγούμενα τη σκέψη τους, αλλά τάραζαν και τη ζωή τους. Θα βλέπουν και θα δοξάζουν το Θεό για τα καλά που υπάρχουν στο χαρακτήρα του συζύγου τους και δε θα εξαγριώνονται για κάτι άσχημο, αλλά αντίθετα, με αγάπη και υπομονή θα προσπαθούν να τον βοηθήσουν να το δει και με τη δύναμη του Θεού ν΄απαλλαγεί απ΄αυτό.
Κατάλληλες συνθήκες.
Για να μπορέσει ο άντρας ή η γυναίκα σου να προχωρήσει καλά στη πνευματική ζωή, θα πρέπει να δημιουργηθούν συνθήκες κατάλληλες γι΄αυτό. Άν στην οικογένειά σου και στο σπίτι σου αφήσεις να αναπτυχθεί το κουτσομπολιό ή να επικρατήσει φρόνημα κοσμικό, μη περιμένεις καλό. Άν στο σπίτι σου τα θέματα των συζητήσεων δεν είναι πνευματικά αλλά καθημερινά, και αν τα τραγούδια που ακούγονται δεν είναι χριστιανικά αλλά κοσμικά, μην περιμένεις η οικογένεια σου να προχωρήσει καλά στη πνευματική ζωή. Ό,τι σπείρεις αυτό θα θερίσεις στην οικογενειακή σου ζωή. Αν δημιουργήσεις ευχάριστο πνευματικό περιβάλλον, θα δεις σύντομα και τους πνευματικούς καρπούς του. Περιβάλλον καθαρό, περιβάλλον αγάπης και ταπεινής υπηρεσίας δεν μπορεί να μη συγκινήσει και να μην επιρεάσει τα άλλα μέλη της οικογένειας σου. Η αγάπη είναι εκείνη που μπορεί να βοηθήσει τον άλλο ν΄αλλάξει κι όχι οι απαιτήσεις. Το παράδειγμά σου είναι εκείνο που μπορεί να επιρεάσει, και λιγώτερο τα λόγια σου. Η ζωή σου πρέπει να οδηγέί τον άλλον και όχι η φωνή σου.
Πνευματικοί σκοποί.
Συχνά όταν αντικρύζω νέα ζευγάρια που ετοιμάζονται για το γάμο, αναρωτιέμαι μέσα μου: Ποιός είναι άραγε ο σκοπός του γάμου τους; Τι οραματισμό έχουν στη ζωή τους; Αν ρωτούσα, είμαι βέβαιος ότι μ΄ένα στόμα όλοι τους θα απαντούσαν: Να κάνουμε ο ένας τον άλλον ευτυχισμένο. Κι όμως, η ευτυχία δεν βρίσκεται εκεί, έστω κι αν αυτοί που ενώνονται είναι και οι δυό τους πιστοί χριστιανοί. Η ευτυχία δεν πρέπει να είναι ο σκοπός του γάμου αλλά το αποτέλεσμα. Γιατί η ευτυχία δεν μπορεί να βρεθεί στη σύνδεση με κάποιο άλλο πρόσωπο, αλλά μόνο στη σύνδεση με το Θεό και στην εκπλήρωση του θελήματος Του μέσα στη ζωή του ατόμου. Μόνο αν και οι δυό έχουν συνδεθεί με το Θεό, δέχονται να υποταγούν και να εκτελέσουν το θέλημα Του και να δοξάσουν το όνομα του Θεού στη ζωή τους, θα είναι χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι στην πορεία τους. Η βαθειά ικανοποίηση ότι βρήκαν το σκοπό της ζωής τους και η χαρά ότι μένουν κι εκτελούν το θέλημα του Θεού στη ζωή τους, θα πλημμυρίζει την καρδιά τους. Το «χαίρω ώ Θεέ να εκτελώ το θέλημά σου», θα γίνει και γι΄αυτούς μιά πραγματικότητα, γιατί θα είναι μιά χαρά ανεκλάλητη κι αιώνια. Ποιός είναι ο σκοπός τους γάμου σου; Να πάρεις έναν άντρα που να σε συντηρεί; Να πάρεις μιά γυναίκα που να σε υπηρετεί; Να αποκτήσετε παιδιά κι εγγόνια; Νομίζω κάτι πιό πολύ. Ο Θεός σε καλεί να οδηγήσεις τα παιδιά σου στην αληθινή ζωή. Ο Θεός σε καλεί να προχωρήσεις και σύ και επί πλέον να βοηθήσεις το σύντροφό σου να προσχωρήσει κι εκείνος στην πνευματική ζωή. Ο σκοπός μας πρέπει να είναι να φτάσουμε το καταπληκτικό ανάστημα του Ιησού Χριστού. Αυτό θα το πετύχουμε μόνον όταν μένουμε πιστοί σ΄Αυτόν αλλά και συγχρόνως εκτελούμε το θέλημα Του στη ζωή μας. Τι περιμένει, όμως, ο Θεός από σένα και την οικογένεια σου; Μήπως σαν τον Ζαχαρία και την Ελισάβετ, να μείνετε ακλόνητοι στην πίστη κι απόλυτα πιστοί στην πνευματική υπηρεσία παρά τη θεία σιωπή στην καθημερινή σας προσευχή; Σαν τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα να σκύψετε για να στηρίξετε κάποιο νεαρό πιστό παιδί; Ποιός είναι ο πνευματικός σκοπός σας στη ζωή; Περπατούμε, πρωτ΄απ΄όλα, στο δρόμο του Θεού; «Τώρα λοιπόν ακούσατε μου ώ τέκνα διότι μακάριοι οι φυλάττοντες τάς οδούς μου» (Παρ. η′ 32). Αν κάνουμε αυτό, ο Κύριος θα μας ανοίξει νέους δρόμους πνευματικής απασχόλησης.
Άγρυπνοι για να μείνουμε καθαροί.
Θυμάμαι απ΄τη μικρή μου ηλικία στο χωριό, ότι όταν περιποιόμασταν τα δέντρα για να μπορέσουν ν΄αυξηθούν, κόβαμε τις παραφυάδες και τα χαμηλά βλαστάρια για να μήν απορροφούν δύναμη απ΄τον κορμό και να μπορεί έτσι ανεμπόδιστα το δέντρο ν΄αυξηθεί και να καρποφορήσει. Συγχρόνως κόβαμε τα χόρτα που φύτρωναν γύρω καθώς και τους μικρούς θάμνους, για να μήν απορροφούν από το έδαφος δύναμη που προοριζόταν γιά τον δέντρο αλλά και γιά να δημιουργήσουμε αρκετό ελεύθερο χώρο γιά τα δέντρα. Αυτό, ακριβώς, πρέπει να κάνουμε και στην οικογένεια μας. Χρειάζεται να βοηθήσουμε τη γυναίκα μας, κι εκείνη εμάς, να φύγουν οι περιττές ενέργειες, οι άσκοπες απασχολήσεις και, κάποτε, συνήθειες που, αν και δεν είναι βλαβερές, δεν μπορούν να θεωρηθούν και σαν χρήσιμες. Κι όλα αυτά μας απορροφούν τόσο χρόνο και τόση ενέργεια. Αλλά και κάθε καινούργιο πράγμα που δέν έιναι αξιόλογο και που μπορεί να απορροφήσει από μας κι απ΄τη γυναίκα μας χρόνο και ζωτικότητα, απαραίτητα γιά κάτι πιο βασικό, θα πρέπει να απορρίπτεται χωρίς κανένα δισταγμό. Τίποτα δε θα πρέπει να επιτρέψουμε να διαταράξει την επικοινωνίας μας με το Θεό και τις καλές σχέσεις μεταξύ μας. Αυτά όλα, όμως, χρειάζονται να γίνονται με προσοχή, με σοφία και με σύνεση θεϊκή και με πολλή ευαισθησία. Γιατί εύκολα μπορεί να παρασυρθεί κάποιος στο ζήλο του και να προκαλέσει μεγαλύτερο κακό, παρά καλό. Στη σκέψη μας πάντοτε πρέπει να υπάρχει η ερώτηση: Τι πρέπει ν΄αποβληθεί και τί πρέπει να παραμείνει και να ενισχυθεί; Κι ακόμα: Είναι η γυναίκα μου πιό ώριμη πνευματικά τώρα απ΄ό,τι ήταν πρίν; Έχω βοηθήσει τον άντρα μου να προχωρήσει στην πνευματική του ζωή ή μήπως τώρα βρίσκεται πιό χαμηλά απ΄ό,τι πρίν τον παντρευτώ; Μόνο όταν κατορθώσουμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον στη πνευματική του πρόοδο και στην υπηρεσία του στο Θεό, θα μπορέσουμε να χαρούμε απόλυτα ο ένας τον άλλον και να προσκολληθούμε ο ένας στενά στον άλλον. Η αγάπη του Θεού θα συσφίγγει τις καρδιές μας και η υπηρεσία στο έργο Του θα γεμίζει με ικανοποίηση την υπαρξή μας.
Πηγή: Μπορεί να υπάρξει… ευτυχισμένος γάμος, Dr Ανανίας Καβάκας
