Μπορεί να υπάρξει… ευτυχισμένος γάμος
Εισαγωγή
Είμαι βέβαιος πως και μόνο η φράση «Ευτυχισμένος γάμος», θα προκαλέσει σε μερικούς όχι μόνο έκπληξη αλλά και κάτι περισσότερο. Θα υπάρξουν ίσως άνθρωποι που θα ειρωνευτούν και άλλοι που κρυφά θα χαμογελάσουν. Πως είναι δυνατό, θα σκεφτούν, ακόμα κι αν δεν το πούν, να μιλούμε για ευτυχισμένους γάμους σήμερα, όταν στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες το ένα τρίτο των γάμων σε λίγα χρόνια διαλύεται, όταν στο άλλο τρίτο οι σύζυγοι μένουν τυπικά ενωμένοι ενώ στην πραγματικότητα είναι και ψυχικά και υλικά χωρισμένοι, και όταν στους υπόλοιπους γάμους, οι σύζυγοι, στις περισσότερες περιπτώσεις, έχουν σοβαρά προβλήματα μεταξύ τους; Πως είναι δυνατό να μιλούμε για ευτυχισμένους γάμους, τη στιγμή που άλλοι αμφισβητούν ακόμα και την αναγκαιότητά τους; Δεν αρνούμαι τα στατιστικά νούμερα, ούτε τα πορίσματα των στατιστικών ερευνών. Γνωρίζω αρκετά καλά, ίσως και καλύτερα απο πολλούς άλλους, τη θλιβερή πραγματικότητα πολλών ζευγαριών. Το βουβό δράμα που δεν έχει τέλος και που το πέρασμα του χρόνου αντί να το απαλύνει το διογκώνει. Γνωρίζω τον πόνο και τα δάκρυα, όπως και την ατέλειωτη γκρίνια και τους ομηρικούς καυγάδες τόσων και τόσων ζευγαριών. Γνωρίζω αρκετές περιπτώσεις ζευγαριών που, ενώ θα έπρεπε ν’αγαπιούνται, εκείνοι μισούνται θανάσιμα, γιατί η σύζυγος θεωρεί το σύζυγο της σαν την αιτία της δυστυχίας της, ενώ ταυτόχρονα εκείνος τη θεωρεί εμπόδιο στη πορεία του. Γνωρίζω ακόμα τις περιπτώσεις εκείνες ζευγαριών που ενώ συνεχίζουν να ζουν κάτω απο την ίδια στέγη, είναι μεταξύ τους ξένοι και αδιάφοροι ο ένας στις ανάγκες και στα προβλήματα του άλλου. Παρ’ όλα αυτά, όμω, ποτέ μου δεν αμφέβαλα ότι μπορούν να υπάρξουν ευτυχισμένα ζευγάρια και σήμερα. Πως, εξ’ αλλου, μπορώ να αμφιβάλλω αφού ήδη υπάρχουν; Ζευγάρια που χαίρονται ο ένας την αγάπη του άλλου και απολαμβάνουν την εκτίμηση και την κατανόηση που επικρατεί ανάμεσα τους όπως και την γαλήνεια ατμόσφαιρα στο σπιτικό τους. Τι φταίει τότε; Γιατί σε τόσο πολλά ζευγάρια τη χαρά και την αγάπη της πρώτης μέρας του γάμου την αντικαθιστά σύντομα η απογοήτευση και η πικρία που συχνά οδηγεί στο χωρισμό, με το διασυρμό συνήθως του ενός απο τον άλλον; Οι αιτίες είναι πολλές και ποικίλες: συγκρουόμενες ιδέες, διαφορετικές αντιλήψεις και γνώμες, διαφορές στις επιθυμίες και φιλοδοξίες μεταξύ τους, ανειλικρίνεια, ζήλεια, απιστία, σκληρή ή βάρβαρη συμπεριφορά κ.α. Όλες όμως, έχουν τη ρίζα τους σε μιά βασική αιτία που αν διορθωθεί διορθώνονται τα πάντα. Ο Εγωκεντρισμός κι ο Ατομικισκός είναι η βασική αίτία της συζυγικής δυστυχίας. Και είναι κάτι που έχει επικρατήσει σαν γενική αρχή στην υλιστική κοινωνία μας σήμερα. Το ατομικό συμφέρον, με την στενή εννοιά του, είναι το βασικό κίνητρο για κάθε, σχεδόν, ενέργεια των ανθρώπων. Ό,τι κι αν κάνουν, το κάνουν επειδή κάτι υπολογίζουν να αποκομίσουν και για τον εαυτό τους. Ακόμα και στις πιο ιερές στιγμές, βλέπεις πόσο ιδιοτελείς είναι οι επιδιώξεις τους και πόσο χαμηλοί οι σκοποί τους. Αυτό είναι που καταστρέφει και τη συζυγική ζωή. Ο εγωκεντρισμός, ο ατομικισμός και η φιλαυτία κατευθύνουν το νέο ακόμα και στο ζήτημα του γάμου. Παντρεύεται ο νέος μιά κοπέλα επειδή υπολογίζει ότι αυτή η νέα μπορεί να του προσφέρει πολλά στη ζωή του. Πολλά με την έννοια όχι απαραίτητα μόνο υλικά, αν και αυτο συχνά παίζει βασικό ρόλο στην απόφαση του, αλλά προσωπικά και κοινωνικά. Αν ένας νέος αποφασίζει να παντρευτεί μιά κοπέλα, το κάνει αυτό επειδή πιστεύει ότι η νέα αυτή είναι σε θέση να του χαρίσει πολλές ευχάριστες στιγμές στη ζωή του, ότι είναι ικανή να τον βοηθήσει για να προχωρήσει και να προοδεύσει κι ότι μπορεί να τον κάνει να ευτυχήσει. Η σκέψη μ’ άλλα λόγια του νέου στρέφεται συνεχώς γύρω από τό τί η κοπέλα θα προσφέρει σε αυτόν τον ίδιο και όχι τί ο ίδιος είναι σε θέση να προσφέρει στην κοπέλα. Κατά τον ίδιο τρόπο, παντρεύεται μιά νέα κάποιον νέο, επειδή είναι βέβαιη ότι θα περάσει πολύ ωραία μαζί του, επειδή πιστεύει οτι έτσι θα δημιουργήσει μιά καλύτερη ζωή γιά το άτομό της και όχι σπάνια επειδή περιμένει ότι πολλά από τα προβλήματα της με το γάμο της θα μπορέσει να τα λύσει. Η ίδια νοοτροπία, φυσικά, επικρατεί και μετά το γάμο στις συζυγικές τους σχέσεις. Σύντομα και οι δυό τους διαπιστώνουν πως ο σύντροφος τους δεν τους προσφέρει αυτά που περίμεναν και δέν τους δημιουργεί τις συνθύκες για να ζήσουν όπως έλπιζαν. Η σύζυγος διαπιστώνει ότι ο άντρας της αγαπά, στην πραγματικότητα, μόνο τον εαυτό του αφού πάντα κάνει αυτό που σε κείνον αρέσει κι αυτό που τον ίδιο ευχαριστεί. Ο σύζυγος, απο την άλλη πλευρά, βλέπει ότι η γυναίκα του θέλει να γίνεται αυτό που σε κείνην αρέσει κι αυτό που την ίδια την ευχαριστεί. Εκείνος επιμένει και κείνη από τη θέση της δεν υποχωρεί. Εκείνος κάνει το δικό του και κείνη το δικός της. Το αποτέλεσμα: γκρίνια, καυγάδες, ψυχρότητα. Η χαρά έχει ήδη από πολύ καιρό εξαφανιστεί από τα πρόσωπα τους και η αγάπη έχει μαραθεί. Η ένταση που έχει δημιουργηθεί ανάμεσά τους μοιάζει σαν ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που της είναι αρκετή μιά μόνο σπίθα για να εκραγεί. Η προσπάθεια να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να πλησιάσουν κάπως ο ένας τον άλλον υποχωρώντας σε ορισμένες από τις αντιτιθέμενες απόψεις τους, φέρνει συνήθως μιά παροδική ανάπαυλα πού μοιάζει πιό πολύ με προσωρινή εκκεχειρία ανάμεσα σε δύο εχθρικά στρατεύματα. Εφ΄όσον η αίτια, που δεν είναι τίποτε άλλο από τη φιλαυτία και τον εγωκεντρισμό, παραμένει, σύντομα αρχίζουν και πάλι οι συγκρούσεις και οι προστριβές. Πως είναι δυνατό με τέτοιες συνθήκες να αναπτυχθούν σχέσεις ψυχικής επικοινωνίας και δεσμοί αγάπης μεταξύ τους; Σας αποτέλεσμα, έρχεται η ψυχική απομόνωση, η ανία και η απογοήτευση. Ο κάθε ένας κλείνεται στόν εαυτό του και προσπαθεί κάπου αλλού ή κάπως αλλιώς να σπάσει την μονοτονία του. Στην προσπάθεια να πάρει περισσότερα, χάνει περισσότερα. Στην προσπάθεια να κερδίσει τη ζωή του άλλου για τον εαυτό του, χάνει τη χαρά της ζωής από τον ίδιο τον εαυτό του. Αυτό είναι το κόστος του εγωκεντρισμού και της φιλαυτίας, που χαρακτηρίζει τους περισσότερους ανθρώπους σήμερα. Αυτό είναι που εμποδίζει να αναπτυχθούν καλές σχέσεις, δεσμοί αγάπης και ψυχική επικοινωνία ανάμεσα στους συζύγους, κάτι που είναι τόσο απαραίτητο για κάθε άντρα και κάθε γυναίκα στη ζωή. Ο εγωκεντρισμός, επομένως, και η φιλαυτία είναι η βασική αιτία της κακοδαιμονίας της οικογένειας σήμερα. Κι όμως η οικογένεια σχεδιάστηκε για να ευημερεί και ιδρύθηκε για να ευτυχήσει. Το πως όμως και γιατί εγκαθιδρύθηκε ο γάμος και πως μπορεί και σήμερα να ευτυχήσει είναι κάτι που θα δούμε στη συνέχεια.
Πηγή: Μπορεί να υπάρξει… ευτυχισμένος γάμος, Dr Ανανίας Καβάκας
